Schitterende natuurfilm met extreem mooie natuurbeelden. De octopus als een mens in de onderwereld rond stormkaap. De omgeving is een schitterend stuk aarde, woest oncontroleerbaar, poëtisch. Alle schoonheid van de natuur verschijnt hier op beeld, luchten, woeste zee, kalme zee, onderwaterkelpwouden, zo verscheiden als het Amazonewoud, bibberende bloemenvelden bij rotsen. Allemaal ongewone beelden die we zelden te zien krijgen en waar we naar hunkeren.  En ook de Kalahari woestijn met zijn sporenlezers. Zeer ongewoon voor ons hoe deze mensen verbonden bleven met hun omgeving, wij niet meer. Ook van de dieren zijn we vervreemd en zien ze als een product waar winst uit te halen is.

De film laat de intelligentie, het aanpassingsvermogen en wat wij interpreteren als vertrouwen en genegenheid zien, van een ongewoon wezen (het is mogelijk, die interactie, die empathie) en ook zijn buitengewoon afweervermogen om te overleven. Ze kan lopen, horens opzetten, van kleur veranderen, misleiden, zich camoufleren en gebruik maken van haar vijand, door op zijn rug te zitten en razendsnel uit te halen, zelfs aan land gaan. De maker wil zich inleven in het andere wezen en is verslaafd aan ‘t vertrouwen.

Ze kan zelfs aftasten met haar duizenden vingers, strelen, tegemoetkomen, zelf vertrouwen. Er groeit een psychologische afhankelijkheid  Zelfs het spelelement is haar niet vreemd (wijst op een sociaal dier ) en toch is zo weinig over dit dier bekend.

De roofdieren zijn altijd en overal en ruiken haar, een voortdurende bedreiging. Deze wereld is zeer te transponeren naar de onze.

Weldra plant ze zich voort, geeft haar eieren af, en offert zich op voor haar nazaten en sterft.

De acteur put energie uit de wilde natuur, ziet de zachtheid van het wezen en zijn kwetsbaarheid. De wilde natuur is zo kostbaar en onze planeet zo fragiel. Dat is de les uit die film.

Weldra zijn er kleintjes, ook voor de mens, de keten zet zich voort als de mens niet intervenieert.  

Zijn er te veel roofdieren op deze aarde? Wordt zo het evenwicht verstoord en de planeet vernietigd?

 

G. Cleuren.