Mijn werk is ontstaan uit noodzaak om mijn ‘denken’ en ‘ zijn’ vast te houden in de tijd, een spoor te trekken , met het leven zelf als nooit aflatende, drijvende kracht. EEN ZICH TE WEER ZETTEN TEGEN VERGANKELIJKHEID, gelijktijdig de kwetsbaarheid oproepend in de onvolmaakte vorm.

Altijd werk ik vanuit de nabije herinnering omdat deze  gestalte geeft aan een heel  eigen authenticiteit, in een eigen , vrije, gefantaseerde vorm, soms poëtisch,onrealistisch reëel.

De inhoud sijpelt onwillekeurig door de vele lagen en deelt zo zijn betekenis mee : onbewust.

Dit leidt tot ongekende beelden en is onuitputtelijk als het leven zelf, onze tijd weerspiegelend in de veelheid : de collagevorm voor één beeld , zoals het leven zich vandaag opdringt, een eigen specifieke wereld, waarin toeschouwers gelijklopende ervaringen herkennen, datgene wat mensen delen en verbindt.