Gabriëlla Cleuren

Zijn de vastgehouden beelden van een levensloop, genoteerde  sporen van een bestaan, vaak neergeschreven als  tegenpool, zingeving voor de zinloosheid van het bestaan . Een aftasten van herinnering en innerlijk leven.

Zij hebben de schriftuur van onze tijd, in  vrije zelfgevonden pictogrammen verweven tot een organisch geheel, chaotisch , spontaan geschreven,  leggen zij getuigenis af van een versplintering van ’t leven, waarmee wij in deze tijd  gecontfronteerd worden.Het verhaal bevat een grote hoeveelheid aan informatie, aan gevoelens en levensloop, alleen indirekt leesbaar : een eenzaam gesprek .

Het geheel is organisch ontstaan en getuigt dat een mens functioneert als een onderdeel van het grote geheel, niet meer. De mens als een boom, die de groei van zijn takken en bladeren niet beïnvloedt. Ze ontstaan gewoon.

Vaak heeft deze wereld weinig te maken met hetgeen we zien, maar wel met gewaarwording daarvan en introsspectie , in een beeldend gesprek met de buitenwereld vastgehouden of die ook kunnen gezien worden als een  zelfgesprek. Het zijn beelden van vereenzaming : universeel, beelden  als keerzijde van het ver doorgedreven individualisme in deze tijd.